سازماندهی، اساسی‌ترين عنصر در فرايند شكل‌گيری و تداوم سازمان محسوب می‌شود. تقسيم وظايف، تعيين مسئوليت‌ها، اختيارات و تعيين ارتباطات ميان حوزه‌ها و افراد، سازماندهی ناميده می‌شود. با توجه به اصل سازماندهی ساختار يک سازمان پی‌ريزی می‌شود و ساختار سازمانی يک نمايش رسمی از طرز قرار گرفتن پست‌های سازمانی و ارتباطات آن‌ها در سازمان است. طراحی ساختار از مسئوليت‌های خطير مديريت محسوب می‌شود و بسته به اينكه چگونه صورت بگيرد و چگونه اجرا شود، می‌تواند سازمان را به موفقيت يا شكست برساند. بنابراين طراحی ساختار سازمانی متناسب با اهداف سازمان و حفظ پويايی آن، يک نياز ضروری است و نكته مهم‌تر آنكه يک ساختار سازمانی مناسب از دوباره‌كاری، اختلاف، اصطكاک و اتلاف نيروها و منابع جلوگيری كرده و ضمن داشتن قابليت انعطاف، قادر به پاسخگويی به تحولات محيط خود است.
  1. برنامه‌ریزی برای طراحی، بازبینی، به‌سازی و نظارت بر اجرای ساختار سازمانی دانشگاه و واحدهای تابعه آن متناسب با اهداف مدنظر؛
  2. مطالعه، بررسی و اقدام در جهت اصلاح مستمر ساختار تشکیلاتی دانشگاه در چارچوب ضوابط و مقررات مربوطه؛
  3. بازنگری و بهینه‌سازی نظام‌های مدیریتی دانشگاه و زمینه‌سازی برای بکارگیری رویکردها و روش‌های نوین مدیریتی؛
  4. مطالعه، بررسی و نظارت بر تدوین سیستم‌ها و روش‌های انجام کار متناسب با اهداف و سیاست‌های دانشگاه؛
  5. تعامل با معاونت اداری و مالی و اخذ گزارشات مستمر تشکیلات، فرایندها و طبقه‌بندی مشاغل؛
  6. تعیین اولویت‌های آموزشی کارکنان غیر هیات‌علمی دانشگاه؛
  7. تهیه و تدوین استراتژی آموزش کارکنان غیر هیات‌علمی و راهبرد آن در طول سال؛
  8. بررسی و نظارت بر شرح شغل‌ها و احصا وظایف شغلی کارکنان؛
  9. تعیین سیاست‌ها و خط‌مشی‌های مربوط به نحوه ساماندهی و بهبود فرایندها در دانشگاه.